Listy

Nie wiem, co mógłbym napisać o tej książce, nie umiem do końca ocenić czyjejś tak intymnej, tak lirycznej korespondencji. Jeżeli interesujecie się Haliną Poświatowską to bardzo polecam, jeżeli jeszcze jej nie znacie, to także polecam, ponieważ to nie tylko zbiór osobistych listów, ale także wspaniały, poetycki niemal materiał twórczy. Po tej lekturze, Poświatowska fascynuje mnie jeszcze bardziej.
10/10

Nie wiem, co mógłbym napisać o tej książce, nie umiem do końca ocenić czyjejś tak intymnej, tak lirycznej korespondencji. Jeżeli interesujecie się Haliną Poświatowską to bardzo polecam, jeżeli jeszcze jej nie znacie, to także polecam, ponieważ to nie tylko zbiór osobistych listów, ale także wspaniały, poetycki niemal materiał twórczy. Po tej lekturze, Poświatowska fascynuje...

Spojrzeć na autorkę z innej perspektywy, poznać jej wrażliwość, myśli, poprzez listy, to szansa na nowe poznanie znanych już dzieł. Pozycja bardzo mi się spodobała

Spojrzeć na autorkę z innej perspektywy, poznać jej wrażliwość, myśli, poprzez listy, to szansa na nowe poznanie znanych już dzieł. Pozycja bardzo mi się spodobała

Myślę, że warto czytać listy.
Szkoda, że to perełki, efemerydy na polskim rynku wydawniczym. Pozwalają zajrzeć głębiej w dusze Autorów.

Myślę, że warto czytać listy.
Szkoda, że to perełki, efemerydy na polskim rynku wydawniczym. Pozwalają zajrzeć głębiej w dusze Autorów.

Myśle ze nie warto czytac korespodencji pisarzy, kiedy mozna w tym czasie przeczytac ich ksiazki/inna jakas tworczosc np wiersze

Myśle ze nie warto czytac korespodencji pisarzy, kiedy mozna w tym czasie przeczytac ich ksiazki/inna jakas tworczosc np wiersze

Żyła intensywnie, tak jakby chciała w pełni wykorzystać dany jej czas. A miała go niewiele, gdy w wyniku powikłań po anginie zapadła na nieuleczalną chorobę serca. Jej wiersze o miłości czytają nie tylko nastolatki i młode kobiety. Tym razem mamy okazję poznać poetkę poprzez jej listy do bliskich osób. Nie jest to zbiór ckliwych przemyśleń. Choć okazji do wzruszeń nie brakuje. Jednak z tej lektury wyłania nam się obraz kobiety z jednej strony wrażliwej, delikatnej, z drugiej silnej, zdeterminowanej, charakternej. Poznajemy jej przyjaciół, powierników, ukochanych. Odkrywamy Halinę Poświatowską na nowo. Zaskakuje niewątpliwie jej umiejętność godzenia pasji życia ze świadomością tego, co nieuniknione. Akceptacja tego stanu rzeczy: „nauczyłam się spokojnie myśleć o śmierci - i chyba nie ma w tym nic złego. wyzwala nas ona od bólu i niepokoju i od innych złych rzeczy w życiu - jest spokojem - bezgranicznym spokojem”.

Żyła intensywnie, tak jakby chciała w pełni wykorzystać dany jej czas. A miała go niewiele, gdy w wyniku powikłań po anginie zapadła na nieuleczalną chorobę serca. Jej wiersze o miłości czytają nie tylko nastolatki i młode kobiety. Tym razem mamy okazję poznać poetkę poprzez jej listy do bliskich osób. Nie jest to zbiór ckliwych przemyśleń. Choć okazji do wzruszeń nie...

Cudownie mi się czytało listy Pświatowskiej do rodziny i najbliższych przyjaciół. Urzekająca kobieta. A jak tak sobie poczytałam to i mi się przyśniła. I taka bliższa sercu się stała.

Cudownie mi się czytało listy Pświatowskiej do rodziny i najbliższych przyjaciół. Urzekająca kobieta. A jak tak sobie poczytałam to i mi się przyśniła. I taka bliższa sercu się stała.

To jest na pewno jedna z tych książek, których zapomnieć nie sposób. Pełna uczuć, emocji, oddziałuje na czytelnika, których zaczyna jeszcze bardziej się zastanawiać nad życiem oraz zaczyna jeszcze bardziej kochać H. Poświatowską. Bardzo trudno było mi czytać ostatnie listy, wiedziałam co będzie na końcu i nie chciałam tego. Chciałam trwać w tej książce wiecznie.
Halina Poświatowska stała się ważną personą w moim życiu.

To jest na pewno jedna z tych książek, których zapomnieć nie sposób. Pełna uczuć, emocji, oddziałuje na czytelnika, których zaczyna jeszcze bardziej się zastanawiać nad życiem oraz zaczyna jeszcze bardziej kochać H. Poświatowską. Bardzo trudno było mi czytać ostatnie listy, wiedziałam co będzie na końcu i nie chciałam tego. Chciałam trwać w tej książce wiecznie.
Halina...

Ostatnio pojawiło się na moim blogu całkiem sporo recenzji tomików poezji, które mam zaszczyt gościć w swojej domowej biblioteczce, a które niewątpliwie dostarczają mi wiele radości bądź łez w życiu codziennym.

Dlatego też z nieukrawaną ciekawością poświęciłam się lekturze "Listów" Haliny Poświatowskiej, która nieustannie zaskakuje mnie swymi wierszami o miłości choć nie tylko, o czym możecie przekonać się powracając do recenzji [KLIK].

Ale czym jest tak właściwie ta książka?

To obszerny wybór listów Haliny Poświatowskiej - dopiero wchodzącej bądź już sławnej polskiej poetki - pisanych na przestrzeni kilkunastu lat, aż do śmierci. Adresatami są krewni, przyjaciele, powiernikowi, opiekunowie bądź ukochani. Słowa autorki układają się w szczególną, niezwykle osobistą autobiografię Haliny Poświatowskiej, z drugiej zaś strony dają obiektywne świadectwo jej wrażliwości, siły, ciekawości świata i woli życia.

Spodziewałam się, iż Halina Poświatowska okaże się kobietą wyjątkową - jednostką wybitną przez sposób postrzegania otaczającego ją świata, natury, ludzi, a także przez sposób, w jaki formowała słowa, zdania, myśli i przenosiła je na papier. Niejednokrotnie przejawiały się w nich wrażliwość oraz uczucia, jakimi darzyła ludzi dla siebie ważnych.

"Listy" to niepowtarzalna okazja, by poznać najchętniej czytaną (Nakłady jej książek w samym
Wydawnictwie Literackim przekroczył 200 tysięcy egzemplarzy) polską poetkę od środka. Czy ta piękna kobieta mogła się czegoś bać? Co lubiła? Czego nie znosiła? Co sprawiało jej przyjemność? O czym marzyła? Jaki miała stosunek do bliskich i dalekich?

Jednocześnie jej myśli niejednokrotnie układały się w piękne, wręcz poetyckie słowa, stwierdzenia, które tylko u niej - poetki, osoby uwrażliwionej - mogły się pojawić.

Niech nie martwią się Ci, którzy uważają, iż znają twórczość Haliny Poświatowskiej za mało, bądź że nie znają wystarczająco dobrze biografii poetki. Na końcu książki znajduje się opis adresatów listów wraz z krótkim przybliżeniem ich relacji z nadawczynią.

Gorąco polecam "Listy" wszystkim miłośnikom twórczości Haliny Poświatowskiej, lecz nie tylko. To pozycja naprawdę dla wszystkich, która pozwoli uzmysłowić czytelnikowi jak kruche i przelotne potrafi być życie oraz to, jak konieczne jest czerpanie z niego garściami jak najwięcej!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/05/listy-halina-poswiatowska.html

Ostatnio pojawiło się na moim blogu całkiem sporo recenzji tomików poezji, które mam zaszczyt gościć w swojej domowej biblioteczce, a które niewątpliwie dostarczają mi wiele radości bądź łez w życiu codziennym.

Dlatego też z nieukrawaną ciekawością poświęciłam się lekturze "Listów" Haliny Poświatowskiej, która nieustannie zaskakuje mnie swymi wierszami o miłości choć nie...

" Ja się nie boję głodu i nie boję się biedy - tylko życia. Jeszcze ciągle życia, życia"

"Kochana, nauczyłam się spokojnie myśleć o śmierci - i chyba nie ma w tym nic złego. wyzwala nas ona od bólu i niepokoju i od innych złych rzeczy w życiu - jest spokojem - bezgranicznym spokojem. Sama się jej nie boję - przeraża mnie, że mogłabym być chora, dusić się, mieć spuchnięte nogi - i nie móc umrzeć."

" Ja się nie boję głodu i nie boję się biedy - tylko życia. Jeszcze ciągle życia, życia"

"Kochana, nauczyłam się spokojnie myśleć o śmierci - i chyba nie ma w tym nic złego. wyzwala nas ona od bólu i niepokoju i od innych złych rzeczy w życiu - jest spokojem - bezgranicznym spokojem. Sama się jej nie boję - przeraża mnie, że mogłabym być chora, dusić się, mieć spuchnięte...

sięgnęłam po ten zbiór listów po to by dowiedzieć się jakim była człowiekiem...nie zaczytywałam się w jej poezji...bardziej imponowało mi to, że pomimo choroby cieszyła się życiem i potrafiła się w nim odnaleźć, zrobić coś wielkiego

sięgnęłam po ten zbiór listów po to by dowiedzieć się jakim była człowiekiem...nie zaczytywałam się w jej poezji...bardziej imponowało mi to, że pomimo choroby cieszyła się życiem i potrafiła się w nim odnaleźć, zrobić coś wielkiego